Jacques Tati

Με αφορμή της ταινία του Jacques Tati, Mon Oncle (Ο θείος μου, 1958) που προβλήθηκε χθες το βράδυ από την ΕΤ-1 θα θέλαμε να αναφερθούμε, σχεδόν επιγραμματικά, στον μεγάλο αυτό γάλλο κωμικό, που δίκαια θεωρείται ως ο σημαντικότερος κωμικός του κινηματογράφου στην γηραιά ήπειρο από την εμφάνιση του ομιλούντος κινηματογράφου.

Δημιούργησε το κινηματογραφικό alter ego του, τον κ. Hulot και τον τοποθέτησε μέσα στο χάος του σύγχρονου κόσμου, αφήνοντας τον ανυπεράσπιστο να αντιμετωπίσει όλον τον παραλογισμό του. Ο ίδιος ο Tati είχε δηλώσει ότι “ο Hulot είναι “lunaire” (σεληνιασμένος). Κάποιος με το κεφάλι του στο φεγγάρι”. Αρνείται να ενταχθεί στον σύγχρονο τρόπο ζωής, στο καταθλιπτικό αστικό τοπίο, αρνείται «τον φετιχισμό του μοντέρνου» και λειτουργεί ως προβοκάτορας, με τα μέσα και τους τρόπους του Charlie Chaplin και του Buster Keaton, το αποδιαρθρώνει και το διαλύει.

Ο Tati, με ένα λεπτό και μελαγχολικό χιούμορ καταγράφει στις ταινίες του τον μετασχηματισμό της παλιάς πόλης σε όγκους τσιμέντου και γυαλιού, την δικτατορία του ιδιωτικού αυτοκινήτου, την εμπορευματοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων, την υποκρισία του μικροαστισμού, τα αδιέξοδα του μοντέρνου πολιτισμού. Οι ταινίες του θα είναι πάντα επίκαιρες. Γιατί όπως έγραφε και πολύ παλιά ο Βασίλης Ραφαηλίδης «δεν εννοεί να υποταχθεί στο αγελαίο πνεύμα, στα άνωθεν παραγγέλματα. Και μελαγχολεί ατενίζοντας την άβυσσο της ανθρώπινης αβουλίας και την άκαμπτη δικτατορία του μπετόν- αρμέ» (Σύγχρονος Κινηματογράφος 1970)

Η ταινία που είδαμε (για πολλοστή φορά) χθες είχε βραβευτεί με το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσης ταινίας το 1958 και με αυτήν ολοκληρώθηκε το μικρό αφιέρωμα της ΕΤ-1 στον Jacques Tati. Είχε προηγηθεί η προβολή των ταινιών του Jour de fete (Μέρα γιορτής, 1947) και Les vacances de Monsieur Hulot (Οι διακοπές του κύριου Ιλό, 1953). Ακούμε το μουσικό θέμα του Mon Oncle, σε μουσική του Franck Barcellini, από έναν σπάνιο δίσκο που κυκλοφόρησε το 1989, από την Polygram – Philips. Τίτλος του: Bandes Originales des Films De Jacques Tati και είχε την μουσική από τις ταινίες του, Jour De Fete, Les Vacances De M. Hulot, Mon Oncle και Playtime. Απολαύστε το…

Mon oncle.mp3

Rachid Taha - The Definitive Collection

Γεννήθηκε το 1958 στην Αλγερία, αλλά στα δέκα του χρόνια βρέθηκε στην Γαλλία καθώς οι γονείς του μετανάστευσαν γυρεύοντας ένα καλύτερο μέλλον. Εκεί ο μικρός Rachid βιώνει στο πετσί του το ρατσισμό μέσα από τα προσβλητικά πειράγματα των συμμαθητών του, τόσο που αναγκάζεται να αλλάξει σχολείο. Εγκαταλείπει το σπίτι του το 1979 γυρίζοντας για ένα χρόνο όλη τη Γαλλία σαν πλασιέ βιβλίων. Επιστρέφει στους δικούς του που πλέον έχουν εγκατασταθεί σε ένα προάστιο της Λυών και μετά από διάφορες περιστασιακές δουλειές βρίσκει δουλειά σε ένα τοπικό εργοστάσιο κατασκευής συστημάτων θέρμανσης. Εκεί γνωρίζεται με δυο νεαρούς μουσικούς τον Mohammed και τον Moktar και αρχίζουν να παίζουν μαζί στο μεσημεριανό διάλλειμα.

Είναι αρχές της δεκαετίας του 80, και η Γαλλία μοιάζει με την σημερινή Ελλάδα. Το αυξανόμενο κύμα μετανάστευσης προκαλεί έξαρση των κοινωνικών ρατσιστικών αντανακλαστικών και ο ακροδεξιός Λεπέν είναι σε άνοδο. Όμως την ίδια εποχή, η δεύτερη γενιά μεταναστών αρχίζει να οργανώνεται, να υπερασπίζεται τα πολιτικά της δικαιώματα και να διεκδικεί κοινωνική ενσωμάτωση.

Ο Rachid τραγουδάει για την ανεκτικότητα, ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεων και το γκρουπ που σχημάτισαν οι τρεις νεαροί Αλγερινοί ονομάστηκε Carte de Séjour (Κάρτα Παραμονής). Σε μια εποχή που τα περισσότερα γαλλικά γκρουπ ήταν αγγλόφωνα αυτοί τραγουδούσαν στα αραβικά. Συνεχίζουν να δουλεύουν στο εργοστάσιο και τα βράδια να δίνουν συναυλίες. Το 1984 ηχογραφούν την πρώτη τους δουλειά (Rhorhomanie) που κάνει εντύπωση, η επόμενη (Deux et demi) το 1986, έστειλε το γκρουπ στην πρώτη θέση της Γαλλικής μουσικής σκηνής.

Ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου περιλαμβανόταν και η ειρωνική διασκευή ενός γαλλικού πατριωτικού τραγουδιού που είχε κυκλοφορήσει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1947, από τον Charles Trenet. Ήταν το Douce France (Γλυκιά Γαλλία). Και έγινε σάλος, απαγορεύτηκε από τα ραδιόφωνα και μάλιστα όταν το γαλλικό κοινοβούλιο συζητούσε πρόταση νόμου για την υπηκοότητα, το 1986, ο ίδιος ο υπουργός πολιτισμού Jack Lang μαζί με τον παλαίμαχο πλέον τροβαδούρο Charles Trenet το μοίρασαν στους εθνοπατέρες θέλοντας να δείξουν το ποιόν των …άθλιων μεταναστών που δεν σέβονται ιερό και όσιο. Ακούμε το Douce France, που περιλαμβάνεται στο νέο συλλεκτικό CD του The Definitive Collection.

Οι Carte de Séjour διαλύθηκαν το 1989, ο Rachid Taha όμως επέμεινε. Προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να συνεχίσει στο Λος Άντζελες, επισκέφτηκε για αρκετό καιρό τον τόπο καταγωγής του, το Οράν, αλλά επέστρεψε το 1990 με το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, το Barbès, από το όνομα ενός παρισινού προαστίου μεταναστών. Όμως τότε ξέσπασε ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο, τα γαλλικά ραδιόφωνα έκοψαν την μετάδοση τραγουδιών με αραβικούς στίχους. Ο Rachid όμως δεν το έβαλε κάτω, δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται ενάντια στο ρατσισμό και τις διακρίσεις και να δένει σ' ένα μαγευτικό σύνολο τις βορειοαφρικανικές μουσικές καταβολές του με τον ακατέργαστο πανκ ήχο των φτωχών παρισινών βόρειων προαστείων. Ακολούθησαν τα CD Rachid Taha (1993), Ole Ole (1995) και Carte Blanche - Best of (1997). Η επιτυχία του ήρθε με το Diwân (που σημαίνει συλλογή ποιημάτων), το 1998, όπου περιλαμβανόταν και η επανεκτέλεση ενός παλιού αράβικου τραγουδιού της δεκαετίας του 60, του Ya Rayah (ο μετανάστης). Ένα πικρό τραγούδι, του Abderrahmane Amrani (περισσότερο γνωστού ως Dahmane El Harrachi), για την “κακούργα μετανάστευση”, ανάλογο με τα δικά μας του Στέλιου Καζαντζίδη. Τραγούδι που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τραγουδήθηκε σε πολλές γλώσσες, στην Ελλάδα από τον Γιώργο Νταλάρα με τον τίτλο “ Κι αν σε θέλω”, σε διασκευή (υποτίθεται) του Γκόραν Μπρέγκοβιτς και με στίχους του Μιχάλη Γκανά που το μετέτρεψαν σε ερωτικό (Κι αν σε θέλω κι αν με θέλεις τίποτα δε βγαίνει, στο μεσαίο το κατάρτι είμαστε δεμένοι). Ακούμε το Ya Rayah που επίσης περιλαμβάνεται στο The Definitive Collection.

Η επιτυχία είναι πια μπροστά του, το 2002 εμφανίζεται στο φεστιβάλ Womad, ο Carlos Santana διασκευάζει το κομμάτι του Kelma και του ανοίγει το δρόμο για την μουσική σκηνή των ΗΠΑ, ο Ρίντλεϊ Σκοτ περιλαμβάνει το Barra Barra στο σάουντρακ της ταινίας του "Μαύρο Γεράκι: Η κατάρριψη". Ακολουθούν τα άλμπουμ Made in Medina (2000), Live και Tékitoi (2004) όπου η καταπληκτική διασκευή του τραγουδιού Rock El Casbah των Clash (που ας σημειωθεί ότι γράφτηκε ως αντίδραση στην απαγόρευση του ροκ από τον Χομεϊνί) απογειώνει την μουσική του καριέρα. Το 2006 κυκλοφόρησε το Diwan 2 και πρόσφατα, σε αυστηρά περιορισμένη συλλεκτική έκδοση, το The Definitive Collection - Best Of που περιλαμβάνει και ένα DVD από την περιοδεία του στην Αλγερία.
Τα τραγούδια του αλγερινού μουσικού, που ξεκίνησε από τα γκέτο των μεταναστών στα φτωχικά προάστια των γαλλικών μεγαλουπόλεων ακούγονται σε όλο τον κόσμο. Ο ίδιος δεν ξεχνά, συνεχίζει να αγωνίζεται και συνεχίζει να είναι εκρηκτικός στη σκηνή, το διαπιστώσαμε στην συναυλία του στο 4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, στην Αθήνα το 2006.

Tara Fuki - Auris

Δυο γυναίκες από την Τσεχία, δυο αισθαντικές φωνές, δυο βιολοντσέλα …συνθέτουν ένα μουσικό στυλ τόσο πρωτότυπο που ξεφεύγει από κάθε πιθανή ταξινόμηση, αλλά σίγουρα μαγεύει αυτούς που είναι ανοιχτοί σε πειραματισμούς και δεν φοβούνται να ονειρευτούν. Όπως και στα όνειρα, η μουσική τους μπορεί να χαϊδέψει απαλά και να ανακουφίσει, αλλά και να μας ταρακουνήσει με την άγρια αμεσότητά της.

Στην μουσική και τους στίχους τους βασική έμπνευση είναι η ποίηση της νύχτας και των ονείρων, που κατά την άποψή τους είναι εκφράσεις του υποσυνείδητου. "Αυτό που μας συμβαίνει την νύχτα είναι εντελώς διαφορετικό και μερικές φορές πιο αληθινό από αυτό που αντιλαμβανόμαστε την ημέρα", λέει η Andrea Konstankiewicz που μαζί με την Dorota Barovà αποτελούν το γκρουπ.

Συναντήθηκαν στο Μπρνο όπου σπούδαζαν μουσικολογία στο Τμήμα Φιλοσοφίας. Η Αντρέα (γεννημένη το 1972) ήταν εκείνη την εποχή μέλος του συγκροτήματος ΒOO ενώ η Ντορότα (γεννημένη το 1975) έπαιζε στο εναλλακτικό συγκρότημα Lippany. Θέλοντας να παίξουν σε ένα ακουστικό σχήμα δημιούργησαν το γκρουπ Tara Fuki και to 2001 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους CD με τίτλο Piosenki Do Snu που αμέσως γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας τους. Aκολούθησε το 2003 το Kapka, ένα από τα κομμάτια του συμπεριλήφθηκε στη συλλογή World 2006 του BBC. Το 2007, επιτέλους, κυκλοφόρησε το καινούργιο τους CD το Auris. Τις θυμόμαστε από τα δύο κονσέρτα τους τον Ιούνιο του 2003, στις Γιορτές της Γης, ήταν οι πρώτες και μοναδικές εμφανίσεις τους στην Ελλάδα.

Ακούμε το Czerwone Jabluszko.

Tara Fuki - Czerwo...

Souad Massi - Live Acoustique 2007

Γεννήθηκε στην Αλγερία, το 1972 από μια φτωχή μουσουλμανική οικογένεια. Ο δεύτερος από τα εφτά αδέλφια της ήταν πιανίστας και απ’ αυτόν κόλλησε την αγάπη στην μουσική. Χάρις στον ίδιο κατάφερε να κάμψει τις αντιρρήσεις της μητέρας της και να αρχίσει μαθήματα κιθάρας. Το 1989 έκανε το ντεμπούτο της συμμετέχοντας σε ένα φλαμέγκο συγκρότημα. Το 1992 ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος και η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 7 το απόγευμα. Δύσκολοι καιροί για μια νέα γυναίκα που επέμενε να φοράει τζιν. Συνέχισε να μαθαίνει μουσική από αμερικάνικα γουέστερν και ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάντρυ και φλαμέγκο ήταν τα αγαπημένα της. Αργότερα έγινε η τραγουδίστρια ενός σκληρού ροκ συγκροτήματος, των Atakor. Ροκ, και μάλιστα με πολιτικούς στίχους, σε μια φονταμελιστική κοινωνία, εγγυώνται σίγουρα μπελάδες. Μια περιπέτεια που κράτησε εφτά χρόνια έως ότου τα όργανα και ο εξοπλισμός τους κατασχέθηκαν από την αστυνομία και η ίδια γλύτωσε μεταμφιεσμένη σε άντρα. Δεν μπορούσε πια να ζήσει στην Αλγερία, απειλούνταν ακόμα και η ζωή της. Το 2000 μετανάστευσε στο Παρίσι, την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το πρώτο της CD με τίτλο Raoui. Στίχοι και μουσική γραμμένοι από την ίδια, μελαγχολικές μπαλάντες με ροκ, φολκ και φλαμέγκο ρυθμούς, τραγουδισμένες σε αραβικά αλλά και γαλλικά. Ακολούθησε το 2003 το Deb και το 2006 το Mesk Elil. Το 2007 κυκλοφόρησε το CD Live acoustique - The Best Of Souad Massi, με ζωντανά ηχογραφημένα τραγούδια της από την παγκόσμια περιοδεία της. Ακούστε την ανεπιφύλακτα, η μουσική της είναι τόσο ελκυστική όσο και ο αγώνας της να ζήσει ελεύθερη.

Ακούμε το Yemma, περισσότερα τραγούδια στην σελίδα της στο myspace.

Souad Massi - Yemm...

Καταλαβαίνεις ότι είσαι στα Βαλκάνια...

Ένα από αγαπημένα μας blog, είναι το Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε; του αλβανού, μετανάστη, συγγραφέα Γκαζμέντ Καπλάνι. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από πρόσφατο κείμενό του, με τίτλο «Πολλά κινητά, πολύ χιόνι και παγωνιά», μια και το θεωρήσαμε από τα καλύτερα κείμενα που διαβάσαμε τελευταία

Καταλαβαίνεις ότι είσαι στα Βαλκάνια όταν βλέπεις ότι οι μουσουλμάνοι είναι μεγάλοι πότες. Γιατί τα Βαλκάνια είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο, όπου οι μουσουλμάνοι πίνουν πιο πολύ ακόμη και από τους χριστιανούς. Καταλαβαίνεις ότι είσαι στα Βαλκάνια όταν βλέπεις ότι το μαγικό ποτό λέγεται ρακί. Εκτός από ποτό, το ρακί στα Βαλκάνια θεραπεύει όλες τις παθήσεις, από τη γρίπη μέχρι την αρθρίτιδα. Μερικές φορές χρησιμοποιείται και για εντριβή. Καταλαβαίνεις ότι είσαι στα Βαλκάνια γιατί παντού επικρατεί το ντουμάνι. Τα Βαλκάνια είναι το τελευταίο μέρος στην Ευρώπη όπου οι άνθρωποι καπνίζουν ακόμη στα τρένα και στα λεωφορεία. Το είδα αυτές τις μέρες με τα μάτια μου. Μία στο Κόσοβο και μία στη Σερβία, στο λεωφορείο που μας έφερνε στο Βελιγράδι. Το τσιγάρο, όπως και ο εθνικισμός, ήρθε στα Βαλκάνια από την Ευρώπη. Εκεί κάποια στιγμή το αποκήρυξαν, όπως αποκήρυξαν και τον εθνικισμό. Εδώ το λατρεύουν ακόμη, όπως λατρεύουν και τον εθνικισμό. Τα Βαλκάνια είναι σήμερα το κέντρο του λαθρεμπορίου τσιγάρων (όπως και του λαθρεμπορίου «πατριωτισμού»). Καταλαβαίνεις ότι είσαι στα Βαλκάνια, αν διαβάσεις ένα σχολικό βιβλίο Ιστορίας και σου φανεί ότι είναι γραμμένο από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Είσαι στα Βαλκάνια όταν πάντα βρίσκεται κάποιος που σου ανοίγει την πόρτα και την ψυχή προτού μάθει το όνομά σου. Είσαι στα Βαλκάνια όταν σε ρωτούν από πού είσαι, σε τι Θεό πιστεύεις και πόσα λεφτά βγάζεις πριν καν μάθουν το όνομά σου. Εάν σε κλέβει ο ταξιτζής είσαι σίγουρα στα Βαλκάνια. Καταλαβαίνεις ότι είσαι στα Βαλκάνια όταν τις συνεντεύξεις με τα σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα τις κάνεις σε καφετέρια. Γιατί τα Βαλκάνια είναι ένα μεγάλο χωριό, που προσπαθεί να μιμείται το Παρίσι και το Λονδίνο. Είσαι στα Βαλκάνια όταν οι άνθρωποι, ακόμη και μέσα στην ακραία φτώχεια, έχουν κάτι το αριστοκρατικό στο βλέμμα. Είσαι στα Βαλκάνια όταν βλέπεις ότι για τα δεινά μας κατηγορούμε πάντα τους άλλους, ποτέ τους εαυτούς μας. Γιατί οι Βαλκάνιοι νομίζουν ότι είναι θεοί και οι θεοί δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτοκριτική και δεν έχουν ανάγκη από βελτίωση.
Είσαι στα Βαλκάνια όταν βλέπεις ολόκληρα έθνη, σαν την αράχνη, να υφαίνουν τον ιστό που τους απομονώνει από τον κόσμο και μετά να ονομάζουν τον ιστό «εθνική αξιοπρέπεια». Εάν δεις πολλές δορυφορικές κεραίες να ξέρεις ότι είσαι στα Βαλκάνια. Εάν δεις να σου χαμογελάσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι τότε, πιθανόν, δεν είσαι στα Βαλκάνια. Καταλαβαίνεις ότι είσαι στα Βαλκάνια όταν βλέπεις κάποιον να σκάει τρώγοντας τα ίδια φαγητά και να λιώνει χορεύοντας τη μουσική του πιο μισητού "εθνικού εχθρού", που είναι, κατά κάποιον τρόπο, και δικιά του μουσική.

Οι KAL στο HALF NOTE

Τους είδαμε στις Γιορτές της Γης, τον Ιούλιο του 2007, όπου και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τώρα έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε από 18 έως και 24 Iανουαρίου στο HALF NOTE Jazz Club, στην Αθήνα. Είναι οι Kal, η πιο hot τσιγγάνικη μπάντα από τα προάστια του Βελιγραδίου – με ροκ αντίληψη και συμπεριφορά, πλήρης από urban ρυθμούς, χαρακτηριστικούς των βαλκανικών μπλουζ. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ ένα παλιότερο post (από τον περσινό Απρίλιο) ή την σχετική σελίδα των Γιορτών της Γης. Και μην τους χάσετε!

KAL - Mozzarella.m...

3 Mustaphas 3

Οικογενειακή φωτογραφία, Λονδίνο 1985 (από πάνω αριστερά: Sabah Habas, Niaveti III, Houzam, Uncle Patrel, Isfahani, Hijaz)

Με ρεμπέτικο κλείσαμε το 2007, με ρεμπέτικο να υποδεχθούμε το 2008. Ακούμε τον Μεμέτη, ένα τραγούδι του 1931, αγνώστου (σε μας τουλάχιστον) συνθέτη, που πρωτακούσαμε στην συλλογή “The Greek Archives, το ρεμπέτικο τραγούδι στην Αμερική 1920-1940, Vol. 1”, τραγουδισμένο από τον Δημήτρη Καλλίνικο (σε άλλη έκδοση τραγουδά ο Δημήτρης Αραπάκης). Ακούστε το από τους 3 Mustaphas 3, μια θρυλική αγγλική μπάντα πρωτοπόρων της world music. Περιλαμβανόταν στο EPs “Bam! Mustaphas Play Stereo” που κυκλοφόρησε το 1985 και επανεκδόθηκε σε CD το 1997 με τον τίτλο “Bam: Big Mustaphas Play Stereolocalmusic”.

Ο μύθος λέει ότι (όλοι τους μέλη της ίδιας οικογένειας και ανήψια του Patrel Mustapha), ξεκίνησαν από την μυστηριώδη βαλκανική κωμόπολη Szegerely (όπου έπαιζαν στο Crazy Loquat Club) και μέσα σ’ ένα ψυγείο έφτασαν λαθραία στο Λονδίνο. Η πραγματικότητα είναι φυσικά πιο πεζή. Δυο φίλοι από την punk σκηνή του Λονδίνου ο Lu Edmonds (Uncle Patrel Mustapha) από τους Damned και ο Ben Mandelson (Hijaz Mustapha) από τους Τhe Amazorbacks δημιούργησαν την νέα μπάντα που έκανε την πρώτη της εμφάνιση στις 6 Αυγούστου του 1982 σε ένα εστιατόριο με χάμπουργκερ. Αργότερα προστέθηκε και ο μπασίστας Colin Bass (Sabah Habas Mustapha), από την progressive-rock μπάντα Camel. Όπως συνήθως συμβαίνει η μπάντα άλλαξε κάποια μέλη μέχρι να καταλήξει στην σύνθεσή της με τους Houzam Mustapha (drum set), Isfahani Mustapha (κρουστά) και Niaveti III Mustapha (ακκορντεόν, φλάουτο). Περιστασιακά έπαιζαν μαζί τους ο Expen$ive Mustapha (τρομπέτα) και αη τραγουδίστρια Lavra Tima Daviz Mustapha, που είχε μια καταπληκτική άνεση να τραγουδά σε οποιαδήποτε γλώσσα.

Έπαιζαν τα πάντα, τραγούδια από τα Βαλκάνια, λάτιν, ρυθμούς από την Αφρική και μελωδίες από την Ινδία, και σύντομα ξεπέρασαν τα σύνορα περιοδεύοντας στην Ευρώπη και την Αμερική. Ξεχώριζαν για την μουσική ποικιλομορφία τους, το χιούμορ, την ανατρεπτική διάθεση αλλά και τον σεβασμό στους διαφορετικούς πολιτισμούς.

Το 1985 κυκλοφόρησαν δύο mini LP Bam! Mustaphas Play Stereo και Orchestra BAM de Grand Mustapha International and (Jolly) Party. Το πρώτο τους LP κυκλοφόρησε το 1987 με τίτλο Shopping και παρά τις συνεχείς περιοδείες τους βρήκαν το χρόνο να κυκλοφορήσουν το 1989 το Heart of Uncle, το 1990 το Soup of the Century και το 1991 το Friends, Fiends & Fronds. Την ίδια χρονιά, μετά από μια συναυλία στο Μπρίστολ, η μπάντα διαλύθηκε. Ο μύθος τους όμως παρέμεινε. Έτσι το 1997 κυκλοφόρησε το CD Bam: Big Mustaphas Play Stereolocalmusic με τα δύο πρώτα τους BAM vinyl EPs και το 2001, 10 χρόνια μετά την διάλυσή τους κυκλοφόρησε το CD Play Musty for Me, με ανέκδοτες ζωντανές ηχογραφήσεις τους.

Διαβάστε περισσότερα στην ιστοσελίδα της δισκογραφικής τους εταιρείας.

Δείτε ένα σπάνιο βίντεο του 1988, από μια εκπομπή που λεγόταν “Alter Image” από το βρετανικό Channel 4.

Και τέλος, ακούστε ένα κομμάτι, πάλι με ελληνικό τίτλο, Xamenh Evtexia, από το CD τους Shopping του 1987. Αν κάνετε λίγη υπομονή για ενάμισι λεπτό θα ακούσετε ένα εκπληκτικό χιουμοριστικό hip hop.