Εντυπώσεις από το Balkan Bus

Θέλαμε να πάμε στην Κομοτηνή από το βράδυ της Παρασκευής, κυρίως για ν’ ακούσουμε τον Boban Markovic. Κάτι μας έτυχε κι έτσι φύγαμε απ’ τη Θεσσαλονίκη αργά το απόγευμα του Σαββάτου. Φτάσαμε λίγο μετά τις 10 το βράδυ, παρκάραμε σχετικά εύκολα και πήραμε το δρόμο για την πλατεία Ειρήνης, όπου και ο χώρος του φεστιβάλ. Αφού περάσαμε ένα μακρύ διάδρομο με κάθε είδους μικροπωλητές (και άπειρες μικρο-γεννήτριες να βγάζουν ένα απίστευτα ενοχλητικό θόρυβο) βγήκαμε στην πλατεία, παρακάμψαμε τον παιδότοπο σε μια εσοχή της πλατείας, ένα ομοίωμα καραβιού να πλέει σε μια θάλασσα από σκισμένα φυλλάδια της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς και δεκάδες πιτσιρίκια να βολοδέρνουν πάνω κάτω και φτάσαμε στον χώρο των συναυλιών.

Εκείνη την ώρα ένα απίστευτα κακό συγκρότημα έπαιζε κάτι «παραδοσιακούς» ρυθμούς που έφερναν πιο πολύ στο σκυλάδικο, ενώ νεαρές τσιγγανοπούλες λικνιζόντουσαν στην σκηνή επιδεικνύοντας τα κάλλη τους. Μάθαμε ότι ήταν το συγκρότημα Orient Express από την Βουλγαρία και φύγαμε ψάχνοντας για μπύρες. Όταν γυρίσαμε μόλις είχαν τελειώσει, ανέβηκε στη σκηνή ο δήμαρχος να τους απονείμει μια αναμνηστική πλακέτα και ανθοδέσμες, βγήκαν οι αναμνηστικές φωτογραφίες και μια τετράδα ηθοποιών (?) άρχισε να διαβάζει κάτι κείμενα για τους τσιγγάνους στο ελληνικό τραγούδι και στο τέλος μας παρουσίασαν το επόμενο συγκρότημα του Kucuk Hasan, από την Αδριανούπολη, πολύ γνωστού στην περιοχή αφού παίζει συχνά σε γάμους. Ο Hasan, με τον ζουρνά του, ξεκίνησε με ένα καταπληκτικό τζαζ κομμάτι και συνέχισε σε πιο παραδοσιακό στυλ με αρκετό κέφι και προσπαθώντας να ξεσηκώσει τον κόσμο. Βλέπετε ο άνθρωπος έχει μάθει να κάνει τον κόσμο να χορεύει αλλά το Σάββατο δεν τα κατάφερε. Αλλά και η διάταξη του χώρου ήταν αποτρεπτική.

Ο χώρος, ένας διάδρομος ανάμεσα στα πλατάνια της πλατείας δεν ήταν αρκετός και οι καρέκλες είχαν απλωθεί έως πολύ πίσω όπου η ορατότητα στη σκηνή ήταν σχεδόν αδύνατη. Ο κεντρικός χώρος μπροστά στην σκηνή και για αρκετά μέτρα προς τα πίσω ήταν αποκλεισμένος με κορδέλες και φυλασσόμενος από δημοτόμπατσους και σεκιουριτάδες και προοριζόταν για τις αρχές του τόπου και άλλους ευηπόληπτους πολίτες. Από κει και πέρα το ακροατήριο στην πλειοψηφία του αποτελούνταν από τσιγγάνους (με εκατοντάδες πιτσιρίκια να παράγουν ένα απίστευτο θόρυβο) ενώ οι έλληνες είχαν πιάσει τα τραπεζοκαθίσματα στα μαγαζιά που ήταν ασφυκτικά γεμάτα.

Ο Ηasan συνέχισε με αρκετό ενδιαφέρον αλλά κάποια στιγμή βγήκε ένας ντόπιος μπουζουξής, που μου διαφεύγει το όνομά του, αλλά μεγάλη φίρμα, όπως μας είπαν, με καριέρα στην Αθήνα αλλά και στην Τουρκία όπου μάλιστα έχει και μια ορχήστρα με 35 μουσικούς. Ο τύπος επιδόθηκε για αρκετή ώρα σε μια επίδειξη δεξιοτεχνίας, που όπως όλες οι επιδείξεις ήταν ανόητη και χωρίς νόημα. Μετά απ’ αυτόν ο Xasan συνέχισε τις φιλότιμες προσπάθειές του να παρασύρει τον κόσμο και κάποια στιγμή τα κατάφερε, αφού στήθηκε ένα γλεντάκι στο πίσω μέρος της πλατείας, αλλά διακόπηκε απότομα από τον δήμαρχο που ήθελε να του απονείμει την τιμητική πλακέτα κλπ. Ξαναβγήκαν οι τέσσερεις τύποι με τις κοινοτυπίες τους και μετά όπως μας ανήγγειλαν έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε… Ο μεγάλος Amsa Tairof, μόλις 26 χρονών, με το συγκρότημά του να αποτελείται από νέους τσιγγάνους μουσικούς από FYROM και Αλαβανία, ο νέος εκπρόσωπος της τσιγγάνικης μουσικής, που μιμείται όλα τα παραδοσιακά όργανα (?), που έχει παίξει με ράπερ στη Νέα Υόρκη (με ποιους? πότε?). Και βγήκε ο Amsa με τρία συνθεσάιζερ που θύμιζαν επαρχιακό σκυλάδικο. Και θυμηθήκαμε τα λόγια του Dragan Ristic του ηγέτη των KAL (ενός αυθεντικού τσιγγάνικου σχήματος από την Σερβία που συνδυάζει την τσιγγάνικη μουσική με σύγχρονους ήχους) «πολύ λίγοι άνθρωποι παίζουν τσιγγάνικη μουσική με παραδοσιακό τρόπο, οι περισσότεροι χρησιμοποιούν ηλεκτρικά keyboards, μια κατάρα για την Βαλκανική μουσική». Και μόλις άρχισε το δεύτερο κομμάτι του φύγαμε, δεν αντεχόταν αυτό το πράγμα.

Συνηθίζεται το Σάββατο να είναι το καλύτερο βράδυ στα φεστιβάλ αλλά όπως καταλαβαίνετε απογοητευτήκαμε πλήρως. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά αλλά με δυο λόγια προτείνουμε αν θέλετε κάτι περισσότερο από ένα τοπικό πανηγυράκι ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα: 1^ον απολύστε τον καλλιτεχνικό διευθυντή, 2^ον αλλάξτε χώρο, 3^ονπεριορίστε τον δήμαρχο τις μέρες του φεστιβάλ (πχ κλειδώστε τον κάπου ή στείλτε τον κάπου αλλού), 4^ον αφήστε τις επισημότητες και τους εντυπωσιασμούς και βάλτε τον αυθορμητισμό στην ατζέντα σας και 5^ονκαλοκαίρι έρχεται πάτε καμιά βόλτα και σε κανένα άλλο φεστιβάλ στην Ευρώπη να πάρετε και καμιά ιδέα.